Céline M., een ongewone persoon in een gekke wereld, neemt je graag mee op haar hallucinante, creatieve wegen. Daar waar psychose plaats maakt voor woorden, vindt ze een niet achterhaalde taal in haar verhaal.
Céline is 39 jaar en registreert over haar kwetsbaarheid en ervaringen. In haar traject naar herstel schrijft Céline graag dingen van zich af. In deze blog neemt ze ons mee naar haar toonhoogte en naar het heen en weer geslinger van gedachten en gevoelens.
Golven van klassieke muziek
Muziek, dat helderder binnen komt dan ooit tevoren, is ook zoiets, zoiets helend, zegden ze, of zei ik dat zelf? Terwijl ik niet zo zeker ben van de stand van zowel mijn hoofdtelefoon met de mooiste klanken of de hoogte van mijn bril waardoor ik de wereld rondom me aanschouw, kom ik tot rust op golven van klassieke kunst.
Duistere tonen
In zijn geheel voel ik niets meer, niets minder, mijn klamme handpalmen die zacht zweterig rond mijn gsm geklemd zitten, mijn zweverige hoofd met daarin stromende ideeën die zeeën wijd lijken doorheen mijn vernieuwde ogen. Na de afkick komen nieuwe perspectieven me tegemoet, maar de weg is lang, lang en heftig. Terwijl ik deze woorden typ, lang en heftig, fluisteren iets wat duistere tonen rond de muziek. Ik hoop nu op tonen van hoop, verlichting ofzo.
Ik wil leven op hoop
Vioolgezang komt mij tegemoet, erg langzaam ziet het landschap van dit stukje eruit, dit stukje waar ik denk dat de piano de schone is. De piano, die net inzette, klinkt zuiverder, luchtiger en in contrast met de viool en contrabas, althans, ik denk dat het een contrabas is. Hoop, ik wil leven op hoop!
Angst om te bezwijken
Bieke belde me op. Ik verkrampte toen ze dag zei. De angst om te bezwijken overviel me, alsof ik zou toegeven en één pilletje gaan vragen. Het is heftig hoe ik het beleef op dit moment. Ik moet vaak wateren, gaan plassen dus. En dan weet ik niet zeker, terwijl ik op het toilet zit, of ik vanuit mijn slaap in een droom in die badkamer zit of dat het echt is. Je zou van minder in je broek doen.
Kicken op de afkick
Ik hou me sterk, straks, als de klok drie uur slaat ongeveer, is Bieke hier. Dan kan ik me aan haar vast klampen. Zoals steeds en bij alles, is zij nu ook, mijn rots in de branding. En hoewel ik in mijn gedachten de twijfel hoor in het vertrouwen naar haar toe, wil ik ook weer niet toegeven. Of hoe zwaar je vechten kan in het kicken op de afkick?
Lees ook Afkick 1 (van 4)
Reageren kan via massienceline.3@gmail.com
Reacties: