Vanuit verwondering over wat haar plots overkwam, schreef Leen Verhaert haar verhaal rond een acute psychose en de hulpverlening daarvoor neer in het boek ‘Zintuig verzint’. Zeventien dagen lang was ze psychotisch, en in haar boek gaat Leen uitvoerig in gesprek met Psychose. Ze leren elkaar kennen, ze tasten af, ze discussiëren en durven overleggen. Ze strijden, ze dagen elkaar uit en soms werken ze onverwacht samen. Langzaamaan krijgt Psychose als het ware een gestalte. En ook hoop. Want het keerpunt is geen momentopame, maar een proces. Woorden, zinnen en taal helpen Leen bij haar zoektocht naar een nieuwe identiteit.
Leen ziet het als haar missie en uitdaging om de 3 partijen, cliënt, hulpverlener en familie samen te brengen op een gelijkwaardige manier, elk vanuit hun eigen expertise. Een missie die mooi aansluit bij de missie van Similes.
Na de lezing gaan we dan ook in dialoog met elkaar.
