Eve Heydt is herstellend van enkele psychotische episodes en op zoek naar zingeving in het leven. Al schrijvend maakt ze de rode draad van haar leven zichtbaar en ordelijk. Ze kan op deze manier haar episodes stilaan verwerken.
Vincentius
Ik begaf me in badjas in de
Wagen en de binnenkant veranderde van
Kleur en steeds weer blauw en rood en
Terug naar hier.
Ik sprong als een prinses uit haar toren
En landde ik op de zachte matras
Aan de hand vastgehouden
Maar wel in de gaten gehouden.
Vanbinnen schreeuwde ik,
De verwardheid bracht dat systeem
Dat we hebben, helemaal van streek
En al huilend
Word ik ondervraagd door de mystieke
dames in maatpak daar in een ziekenhuiskamer.
Mijn gedachten gaan omgekeerd.
Met masker mag ik niet spreken
Maar zonder komt er niets uit.
Fysieke pijnen gaan door mijn lichaam,
ik wil uit m’n lichaam scheuren
Elke vraag nog raar der dan de vorige
Durf ik niet antwoorden.
Hun valiezen sluiten en ik krijg
Het tv bakske – een maaltijd –
Een nachtjapon en
Altijd bellen mogen, maar
Ik slaap niet goed
Het rode laserlichtje zal me
Verblinden, ik heb m’n bril niet op en kan
Des nachts niet volgen met de programma’s
Dus luister ik hoe de dames in pak
wegwaaien doorheen het bos der stemmen.
Lees ook De (t)rouwstoet van Eve Heydt
Reageren kan via eveheydt101@gmail.com
Beluister de podcastreeks ‘stemmen over psychose‘
Reacties: