Uus Knops is psychiater en schreef het boek Casper, een rouwboek. In deze blog kijkt ze met de nodige nuance naar de coronacrisis en wat die met zich meebrengt.
Ik denk dat ze liever corona dan haar zoon had laten afvoeren.
De bakkersvrouw staat buiten. Haar voorschort aan, met sporen van bloem op haar armen en in haar haren. Achter haar parkeert een ambulance voor een interventie bij de buren. De bakkersvrouw vertelt. Over corona. Verhalen die ze hoorde van haar cliënteel. De ambulancier die al meer mensen heeft vervoerd na een zelfmoordpoging dan mensen met corona. Over de deurwaarder die schrijnende taferelen ziet, mensen met oplopende schulden omdat ze een rekening van €100 niet meer kunnen betalen. Iemands partner die lesgeeft op een lagere school enkele dorpen verder, die sinds maart de helft van haar klas niet meer gezien of gehoord heeft. De ambulanciers lopen intussen af en aan. Om tenslotte naar buiten te komen met een jongentje, dat met een lolly in zijn mond plaatsneemt op de brancard. De deuren sluiten, de ambulance rijdt weg. Zijn mama komt bij ons staan, en excuseert zich aan haar bakkersbuurvrouw voor het luide roepen van de laatste tijd. Haar zoontje heeft autisme, en sinds corona gaat het van kwaad naar erger. Hij mist de structuur en voorspelbaarheid van voorheen, iets wat het gezin hem onvoldoende kan bieden. Hij wil zwemmen, nu, zonder te moeten wachten op een reservering. Andere uitstapjes wil hij niet, maar zijn twee broers willen wel andere dingen doen. Moeder zucht. Ik denk dat ze liever corona dan haar zoon had laten afvoeren. Ik sta daar, met mijn mondmasker op. Ik zie fietsers met masker. En het terras van het plaatselijk café vol zittende mensen zonder masker. Ik denk aan de apotheek waar ik net was en de dame voor me hoor bevestigen dat de dosis antidepressivum inderdaad verdubbeld is.
Autisme is blauw
Wat is autisme? Een vraag van mijn zoon die me uit mijn gemijmer haalt. Want hij kent nog iemand met autisme. Ik probeer het hem uit te leggen. En kom uit op blauw. Autisme is blauw, jongen. Je weet wel iets als ik blauw zeg, maar tegelijk ook weer niet. Want er is hemelsblauw, en babyblauw, petroleumblauw, donkerblauw, lichtblauw, parasolblauw, …
Blauw-drukpijnlijk
De avond blijft als een blauwe plek zeuren, zo een met verschillende soorten blauw. Ik heb geen data-analyses noch grote studies nodig om me zorgen te maken. Dit is wat er aan het gebeuren is, dit is de realiteit, zelfs nog maar een stukje. Behalve de coronagolf, komt er een grote donkerblauwe diepdroeve golf op ons af. Een van somberheid, moedeloosheid, angst, uitzichtloosheid. Laat ons ook naar die golf kijken, en maatregelen treffen (of andere (disproportionele) maatregelen bijsturen) om die schade te beperken. Op deze manier wordt er straks meer geleden door dan aan corona. Blauw-drukpijnlijk…
Reacties: