Als fotografe en auteur van poëzie pleit Julie Beirens voor schoonheid. Ook wat stuk is mag gezien worden. Haar psychische kwetsbaarheid giet ze met woorden, taal en metaforen in pareltjes van gedichten die haar vooruithelpen op cruciale momenten van herstel.
Ze debuteert met haar dichtbundel Huiden
we liggen rug aan rug, huid aan huid, met de nodige eerbied
in een stilzwijgen dat enkel mensen die zich schamen kennen,
al weten ze niet precies waarvoor, het is er gewoon
De tocht op zich heeft heel wat te bieden
Huiden gaat op zoek naar de betekenis van dat wat ons lijf omsluit. Soms met een overschot aan ruimte, zoals een festivaltentje. Dan weer nijpend nauw als een harnas. Vaak als iets waarvoor je niet gekozen hebt, maar toch draagt, om in ieder geval niet teleur te stellen. Het antwoord, de betekenis blijft onduidelijk. Wordt misschien wel nooit gevonden. Maar de tocht op zich heeft al heel wat te bieden.
Lees meer via blogs van Julie op PsychoseNet of via haar website Soldaat van Porselein
