In de helft van haar leven gaat Leen Verhaert door een kortstondige verwarde episode. Ze begon te schrijven om te ventileren. Het samenstellen en verwoorden van incoherente gebeurtenissen mondde uit in deze publicatie. Leen gaat uitvoerig in gesprek met Psychose.
Doorheen ‘Zintuig verzint’ krijgt Psychose als het ware een gestalte.
Geschreven vanuit verwondering over wat haar plots overkwam, deelt Leen haar verhaal om taboe en stigma rond psychose te doorbreken en een boodschap van hoop te verspreiden.
