Kaat heeft een psychosegevoeligheid. In deze blog vertelt ze over haar vijf fases die ze doormaakt.

De cirkel is rond. Van ‘superwoman’ tot ‘ik voel me terug een beetje superwoman’. Maar er blijft veel over te schrijven. Mijn vijf fases bijvoorbeeld, waarin ik me kan behoeden om niet meer in psychose te gaan. Niet te verwarren met elders op deze site, “De vijf fasen van psychose en herstel“. Deze fasen beschrijven de episodes vanaf je een psychose doormaakt tot aan je herstel.

Mijn verschillende fasen

Mijn eerste fase is rust en slaap. Ik sleep me van mijn bed tot mijn zetel zonder schuldgevoel. Het is toch al een tijdje geleden dat ik nog in die fase heb gezeten.

Fase twee heeft betrekking tot energie en balans. Fijne, gezonde energie.

De derde fase is hyperhappy. Deze fase is wat gevaarlijk. Ik praat veel en luid, ik maak veel afspraakjes en wil vooral praten over wat me bezighoudt, mijn problematiek. Ik loop op wolkjes en heb tonnen energie.

De volgende fase bestaat uit hypomanie.

Mijn laatste fase bevat een psychose.

Analyse posten

Jacqueline, mijn psychiater, heeft me gestimuleerd om deze analyse toch nog eens te posten. Iedereen met een psychische kwetsbaarheid zou zo een analyse moeten willen maken. Het helpt.

Ik heb er onlangs een nieuwe fase aan toegevoegd, “Ik sta een beetje hevig”. In deze fase bevind ik mij momenteel. Ik geraak niet meer (hout vasthouden) in de fase “hyperhappy”. Als ik deze voel aankomen, verzet ik al mijn afspraakjes en zoek ik de rust op.

Maandschema

Fase 2b is fijn. Ik heb bakken energie, gezonde energie. Ik overschrijd mijn grenzen niet. In deze fase begin ik terug in vakjes te denken. Dat heeft Jacqueline me ooit geleerd. Je maakt een maandschema met vakjes, 1 vakje per dag. Dan begin je te kleuren. Dat is dan meteen ook therapeutisch. Rood is alarm. Een activiteit waar je stress kan van krijgen, bijvoorbeeld een familiefeest.

In mijn geval was dat vorige week op de rommelmarkt staan. De twee weken daarvoor waren oranje, want ik moest alles opruimen, sorteren, prijzen netjes in dozen stoppen,… Diezelfde dag had ik ook nog scoutfeesten van mijn kinderen. Code rood dus.

Maar nadien had ik een rustige week ingepland, niet te veel activiteiten, veel rusten met een muziekje, fietsen, zwemmen, alles wat ik kan doen om mijn hoofd leeg te maken. Code groen dus.

Als je dat blad met die gekleurde vakjes bekijkt, weet je waar je alert moet zijn voor je grenzen. Groen is oké, dan kom ik tot rust. Zo ben ik weer een stapje verder in mijn herstel.

Lees ook Kaat haar andere blogs.