Uus Knops is psychiater en auteur van het boek, Casper, een rouwboek. In deze blog vertelt ze wat corona voor haar en haar patiënten betekent. Boeiende of misschien beter reddingsboeiende tijden.
Het mentale slagveld
De corona-tsunami houdt lelijk huis. Met man en macht proberen we de gevolgen in te dijken en zetten we in op lijfsbehoud. Maar intussen slaat het angstmonster zijn tentakels uit, raken de verwoede zwemmers én de redders uitgeput, en banen trauma’s zich als splinters een weg. Als de tsunami zich terugtrekt, zal het mentale slagveld zichtbaar worden.
Als psychiater smijt ik mijn kleine reddingsboei uit naar de mensen die voor de tsunami bij mij op zwemles kwamen. Of met wie ik luidop sprak over de soorten zwemslagen, over de golfslagbaden, over drijfkunde dan wel goed worden in zwemmen van boei tot boei. In deze tijden zijn het telefonische reddingsboeien geworden. Ik kan niet zien hoe doorweekt ze zijn, onze blikken kunnen zich niet aan elkaar vastklampen. Auditief en imaginair proberen we elkaar te verstaan.
We hebben het over …
We hebben het over doodsangsten, paniekaanvallen en het overinterpreteren van signalen.
Over de oplopende spanning en weerstand tegen zoveel veranderingen.
Over de financiële kopzorgen en de professionele onzekerheden.
Over somberheid, futloosheid, verdwenen toekomstperspectief.
Over het gebrek aan sociale contacten, over huidhonger, over eenzaamheid.
Over het comfort van weinig sociale contacten ook.
Over het handenwassen, herhaaldelijk, en het onwennig gevoel als het nog niet gebeurde.
Over de bewegingsdrang, de muren kunnen oplopen, de nood aan meer ruimte.
Over het moeilijk kunnen doorgronden van sommige medemensen.
Over het onbehagen dat waart door de dag, dat mee gluurt, je achtervolgt.
Het is voor velen niet de eerste keer dat deze onderwerpen aan bod kwamen. Meer dan eens hoor ik opluchting langs de andere kant van de lijn.
Corona, jij bent …
Corona.
Je bent de sociale fobie, de smetvrees, de hypochondrie.
Je bent de depressie, de PTSD, de paniekstoornis.
Je bent autisme en adhd.
Je bent dit alles, maar dan in één woord, in éénieders ervaring, in één adem.
Corona. Je bent bekend, jouw naam vraagt geen uitleg meer, noch verantwoording. De hele maatschappij kent je naam, heeft begrip voor je, zelfs zonder dat je in de DSM staat. Er zal een hinderpremie komen voor jouw slachtoffers. Extra verlof. Zonder schaamte, zonder taboe.
Wat ik hoop
Nu de coronagolf de minderheid fysiek maar de meerderheid psychisch treft, nu elke Vlaming, wat zeg ik, zowat elke mens, de nattigheid voelt van psychische problemen, nu hoop ik dat de reddingsposten voor geestelijke gezondheidszorg uitgebreid kunnen worden, dat de wachtlijsten weggewerkt worden, en dat eenieder zonder schaamte naar psychische reddingsboeien kan grijpen. Nu en na corona. Want er zit niets voor niets een duidelijke NA in corona.
Ja, het zijn reddingsboeiende tijden! ?
Wil je meer weten over het boek van Uus Knops? Lees hier haar vorige blog.
Reacties: