Leen schreef cursiefjes over haar herstel na psychose met als ondertoon eat, pray, love. Op een unieke manier licht ze telkens een tipje van de sluier. We volgen haar schrijfsels de komende periode op de voet.  Benieuwd? We leren Leen stap voor stap een beetje kennen en ontdekken wat haar beroert. Vandaag alvast deel 1. 

Cake

Vandaag maken Finn en ik, voor de eerste keer een cake. Een quatre quart. Het klinkt bijna als een balletpositie waar mijn uitgedijde stramme lichaam zich nu beter niet aan kan wagen. Al kriebelt het wel. Een lang vervlogen kriebel, opgeroepen door een cakereceptje en een zoon die al staat te popelen om het resultaat te proeven. Vier gelijke delen, alles mooi in evenwicht. Vier lijkt me een perfect getal, niet te veel en niet te weinig, toch? Terwijl Finn de ingrediënten op het aanrecht uitstalt, glijden mijn gedachten af naar de huishoudkundelessen van weleer. Elke maandag de eerste vier lesuren. Verplichte kost met een al even verplichte, spuuglelijke schort aan.

Stelen van elkaar

Ik had toen ongeveer dezelfde leeftijd als mijn zoon nu en moest samenwerken met Jamina A. Zij de A, ik de B van Baeyens en zo volgden er C en de D en de rest van de letters van het alfabet met de bijpassende achternamen. Veel te veel naar mijn zin om me op mijn gemak te voelen in de klas, zoals gewoonlijk. Jamina was bedreven in het koken, ze draaide er haar hand niet voor om. Een geruststelling was het om haar als kookpartner te hebben. We hadden gegarandeerd resultaat. Hoe zij meester was over het kookvuur, daar kon ik alleen maar verbaasd op toekijken. Dat zij thuis elke dag het eten moest bereiden voor haar hele familie en er daarnaast nog een hele resem aan andere klussen op haar to-do-lijstje stonden, zat daar wellicht voor veel tussen.

Als tegenprestatie nam ik elke maandagmiddag de afwas voor mijn rekening in een klungelige poging om haar ruwe handen even te sparen en om een bescheiden bijdrage te kunnen leveren. Ik stal met mijn ogen en ik hoop dat zij op die manier ook iets heeft kunnen stelen van mij. Misschien mijn bewondering voor haar, om zich later te herinneren wanneer het leven tegenzit?

Fun na een helse periode

Wat ben je met vier hoofdstukken theorie over kooktechnieken van buiten leren als je zo’n voorbeeld naast je staan hebt? Ik hoop echt dat ze de teugels hebben laten vieren en dat Jamina ooit heeft kunnen bereiken waar ze ‘s nachts stiekem van droomde, want een flink stel hersenen had ze absoluut mee gekregen. Naast de vier beklemmende pijlers der huishoudkunde: “wassen, plassen, koken en strijken.” Ik kijk naar mijn jongen. Koken is fun voor hem, een speelse uitdaging. Een mooie manier om na een helse periode, opnieuw, samen met mij, iets te ondernemen en van te genieten. Zo hoort het ook te zijn voor een kind van twaalf. Naast de eerste drie plakjes warme cake voor ons, reserveer ik er straks ook ééntje op Jamina’s gezondheid. Want een vuurtje op vier met ocharme vier ingrediënten kan de ketel ook doen overkoken……

Wordt vervolgd…                                     

Koop via deze link Ik was een druppel van Leen Baeyens

Reageren kan met een mail aan Leen Baeyens via enbadiel@hotmail.com