Julie heeft een psychische kwetsbaarheid. Vaak gaat het niet goed met haar, maar soms ook te goed. Het signaleringsplan in 3 fasen leek niet voldoende en dus maakte ze haar eigen versie.

Signaleringsplan, een preventieplan

Al heel wat jaren terug probeerde ik voor het eerst een signaleringsplan te maken. Voor wie uit de lucht komt vallen, geen schande! Ik leg het even uit. Een signaleringsplan is eigenlijk “gewoon” een plan om naderende crisissen en andere moeilijkheden te zien aankomen en te kunnen voorkomen. Dankzij het gebruik van een signaleringsplan kan je als cliënt op tijd hulp vragen en kan je de signalen van naderende crisissen zien aankomen. En zo de echte crisis voor zijn. Eigenlijk een soort stappenplan om echte de ontsporingen te voorkomen.

Ook voor je omgeving kan een signaleringsplan echt helpend zijn. Zelf hoor ik van mijn naasten ook dat ze de signalen van een naderende crisis herkennen. Dankzij hen word ik veel minder snel overspoeld en overweldigd door enorme moeilijkheden. We zijn de acute crisis meestal voor dankzij de signalen die we intussen herkennen. En dat is enorm handig. Vroeger belandde ik meestal in opname omdat we het te ver lieten komen, nu zijn we die hele zware crisis meestal voor. En dat is goud waard.

De signaleringsplannen die ik vroeger maakte hadden meestal één probleem: ze waren niet afgestemd op een te hoge stemming. Op fases waarin ik me te goed voelde, en waarin ik zaken deed die helemaal niet verstandig waren.

Een eigen ontwerp met 7 fasen

Bij de ‘blanco’ signaleringsplannen die hulpverleners me vroeger gaven, waren er meestal drie fases. Een groene fase, waarin het gewoon goed ging. Een oranje fase, waarin het al wat moeilijker ging. En een rode fase, waarin het helemaal niet goed ging. Het probleem daarin was dat ik soms ook last heb van een te hoge stemming, dat ik me soms ook te goed voel en hypomaan of manisch ben. En daar waren de blanco signaleringsplannen meestal niet op aangepast. Daarom ontwierp ik een eigen signaleringsplan, aangepast aan mijn bipolaire problematiek.

Het signaleringsplan dat ik zelf ontwierp, gaf ik zeven fases, in plaats van drie. Wat op mijn vorige signaleringsplannen ‘groen’ was, noem ik nu ‘stabiel’. En dan heb ik ‘licht hoog’, ‘matig hoog’ en ‘ernstig hoog’. En dan ‘licht laag’, ‘matig laag’ en ‘ernstig laag’. Met hoog bedoel ik me (te) goed voelen. En met laag me (te) slecht voelen. De signalen deel ik op in gevoel, gedachten en gedrag. En de ‘oplossingen’ in ‘wat kan ik doen?’ en ‘wat kan een ander doen?’

Het is nieuw voor mij en ik ben nog volop aan het experimenteren en kijken of het werkt. Maar het is het proberen waard! Voor mij lijkt het veel interessanter omdat ik de fases waarin ik me te goed voel nu ook toegevoegd heb in het signaleringsplan.

Ik houd jullie op de hoogte.

Meer weten over signaleringsplannen? Kijk zeker ’s hier.

Meer weten over bipolariteit, neem een kijkje op de site van https://www.upsendowns.be/

Wil je meer van Julie lezen, neem een kijkje op haar blog: https://soldaatvanporselein.home.blog/