Een 28 jarige vrouw ging jarenlang op zoek naar antwoorden voor de ‘onverklaarbare’ psychische problemen van haar moeder. Toen ze zelf 3 jaar geleden een psychose ontwikkelde, was de drive groot om deze te verslaan. 3 jaar later schrijft ze met veel dankbaarheid volgende blog.

Psychotische symptomen

Ik dacht vroeger vaak dat mensen mij niet mochten, omdat ze me nooit aan het woord lieten. Ik betrok dit op mezelf of verzon er redenen voor zoals: ze doen dit met opzet, ze pesten me, omdat ze zich daar beter bij voelen. Wat later rond mijn 25ste werden mijn psychotische symptomen erger. Ik kreeg erotomanie. Van ‘s morgens tot ‘s avonds kon ik aan niets anders meer denken dan aan de man(nen) die in mijn hoofd als een blok voor mij vielen. Ik kon ze vaak moeilijk met rust laten, ik snakte echte naar hun liefde, die er in mijn hoofd oneindig en onvoorwaardelijk was.

Spreken over hoe je jezelf voelt bij het gedrag van de ander

Wat ik uit deze bijzonder heftige periode heb geleerd is dat veel van onze zorgen erger worden, als we er met niemand over spreken. Telkens wanneer we assumpties maken van de onderliggende oorzaak van het gedrag van de ander, dan nestelen we ons in onze eigen wereld en kunnen we waarheid van onwaarheid op een gegeven moment niet meer vinden. Stel nu eens dat ik het bij het rechte eind heb en ik ‘zie’ wat de oorzaak is van het gedrag van de ander, dan nog heb ik het recht niet om deze persoon hierop te beoordelen. Ik kan nooit weten in welke mate dit bewust is bij de persoon in kwestie.
Stel dat ik het niet bij het rechte eind heb en ‘verkeerd inschat’ wat de onderliggende oorzaak is van het gedrag van de ander, dan beschuldig ik iemand valselijk en kan ik ongetwijfeld niet meer correct reageren op dit gedrag.
Hetgeen dus helpt om niet in verwarring te geraken, is het spreken over hoe je jezelf voelt bij het gedrag van de ander. Dit kan tegen de persoon zelf, vertrouwenspersoon of hulpverlener. Twijfel je wie je kan vertrouwen? Zoek dan de beste optie, want zwijgen brengt het herstel niet in beweging.

Verwerken op verschillende niveaus: emotioneel, cognitief en lichamelijk

Bovendien leerde ik dat het enerzijds hulpvol, maar anderszijds gevaarlijk kan zijn om steun te vinden bij spirituele theorieën over het waarom van psychische problemen. Er zijn verschillende leringen die stellen dat psychische problemen en met name psychoses een teveel zijn aan traumatische gebeurtenissen, of herinneringen uit een verleden, die getriggerd worden, bovenkomen en verwerkt moeten worden.
Dit kan enerzijds hulpvol zijn, omdat dit jezelf en de psychose een bepaalde zin geven. Je verwerkt nare gebeurtenissen binnen je familielijn, zodat deze je niet langer hoeven achtervolgen (bij je kinderen bijvoorbeeld). Anderzijds kan dit ertoe leiden dat je niet meer uit de spiraal van verwerken komt. Soms moet je het luikje ‘verleden’ gewoon dicht laten en vooruit kijken. Eindeloos blijven opgraven van wat er vroeger zou kunnen gebeurd zijn, uit schrik dat het zich anders zou wreken, kan je letterlijk gek maken. Je hoeft je niet schuldig te voelen en je hoeft geen schrik te hebben dat iets jou zal achtervolgen. Je kan je gevoel uitspreken en dan loslaten. Het is mijn inziens altijd goed om op verschillende niveaus te werken: emotioneel, cognitief en lichamelijk. Een gesprek, in combinatie met sport en een creatieve bezigheid, bijvoorbeeld.

Psychische problemen/psychose versus zelfbeeld/zelfvertrouwen

Tenslotte leerde ik dat psychische problemen en vooral psychoses samenhangen met zelfbeeld en zelfvertrouwen. Ik merk nu dat ik mezelf vroeger altijd probeerde weg te cijferen, negatief gedrag van anderen probeerde te negeren, heftige gebeurtenissen weglachte,… . Ik kon moeilijk een beeld van mezelf construeren, ik leefde voor en door te ander. Precies alsof ik in de wolken hing, tussen de gedachtenspinsels van alle mensen. Het is goed om jezelf te zien, je lichaam te voelen, te voelen dat je in je lichaam bent en hier op aarde staat, omdat je je steentje zou kunnen bijdragen, omdat je zou kunnen tonen dat je deel van het geheel bent, om aan jezelf te werken, fouten te maken, mooie dingen te doen. Het is goed om te ontdekken wie jij bent, wat jouw sterktes zijn, hoe jij en anderen kunnen genieten van het kunstwerk dat jij bent. Een psychose kan je dichter bij jezelf brengen.