Guy is getrouwd met Els en trotse vader van 3 kinderen. Hij heeft zelf 11 opnames gehad en werkt nu als vrijwilliger in een PVT. Hij deelt graag zijn bedenkingen over hoe je als patiënt overspoeld kan worden door gevoelens na een opname.
Wat doen we met gevoelens?
Vlak voor een opname wordt iemand overspoeld door gevoelens. Hij verliest daardoor het contact met de realiteit doordat hij de zaken niet meer geordend krijgt. Tijdens opname zegt men:”kom maar hier. Hier is je medicatie en je zult je beter voelen.”
Je voelt je inderdaad beter na een tijd. De gevoelens lijken veilig onder een laag medicatie weggestopt.
Beter?
Ok, je bent beter. We gaan de medicatie heel geleidelijk aan afbouwen. De gevoelens komen ook stilletjes aan weer naar boven.
Nu mag je naar huis gaan. Er wachten je heel veel gevoelens en verlieservaringen. Je wordt verwacht als vader, als partner, als sportief persoon. Je werk is ingenomen door een collega. Je beleeft heel veel gevoelens tegelijk. Als je geen goeie opvang krijgt door een mobiel team of een ervaren psycholoog glijd je zo in een nieuwe opname.
Hoe omgaan met die gevoelens?
Waarom wordt er zo weinig rekening gehouden met de gevoelens van iemand en leert men er tijdens een opname niet beter mee omgaan?
Maak een mapje, noem het belevingsmap en leer de persoon zijn gevoelens te uiten via een tekening, een tekst, een gedicht of een gesprek. Men mag niet verwachten dat één psycholoog altijd kan klaar staan wanneer iemand het moeilijk heeft met zijn gevoelens. De oplossing is simpel, maak de persoon sterker en leer hem hoe hij bepaalde gevoelens kan sturen.
Reacties: