Hulpverleners hebben geheimhoudingsplicht. Er zijn wel een aantal uitzonderingen waarbij de hulpverlener zijn geheimhoudingsplicht mag, moet of kan doorbreken.
Wat is geheimhoudingsplicht?
Het is een onderdeel van het beroepsgeheim. Dit omvat alle gegevens die een hulpverlener over jou weet. Geheimhoudingsplicht biedt een soort veiligheid waardoor jongeren (en volwassenen) hun verhaal durven vertellen aan de hulpverlener.
Wat is het beroepsgeheim?
Het is je plicht om te zwijgen over zaken die je door je werk te weten bent gekomen.
Wanneer mag geheimhoudingsplicht doorbroken worden?
- Wanneer je toestemming geeft.
- Wanneer een wettelijke bepaling meldplicht doet (bijvoorbeeld een onverwachts overlijden).
- Wanneer er een conflict ontstaat door verschillende plichten (bijvoorbeeld wanneer de jongere (of volwassene) een gevaar vormt voor zichzelf of zijn omgeving).
- Wanneer er meldrecht is (bijvoorbeeld wanneer er sprake is van kindermishandeling).
Hulpverleners mogen met elkaar overleggen
- Ze hebben zwijgplicht tegenover iedere derde maar niet tegenover jou of een andere hulpverlener. Belangrijk is wel dat deze hulpverlener bij de huidige behandeling betrokken is.
- Hulpverleners mogen niet meer informatie uitwisselen dan nodig is.
- Als cliënt mag en kan je bezwaar maken tegen gegevensuitwisseling, al is dit soms in jouw nadeel.
- Indien je akkoord gaat met rapportage mag je op voorhand zien welke informatie er verstuurd wordt. Je kan als cliënt aanpassingen aanbrengen binnen deze rapportage.
Jouw leeftijd speelt een belangrijke rol
- 0 tot en met 11 jaar: ouders moeten toestemming geven voor de behandeling en hebben volledig informatierecht.
- 12 tot en met 15 jaar: jij en je ouders beslissen samen en hebben allebei een zelfstandig informatierecht. Vaak stemt de hulpverlener samen met jou, als kind, af wat er met de ouders gedeeld wordt.
- Vanaf 16 jaar: aanmelding kan zelfstandig gebeuren en je hebt dan zelfstandig informatierecht. De ouders krijgen alleen informatie als je daarmee instemt.
