Reeds eerder verschenen op de site van Iris.

Iris is 18 jaar en woont in Amsterdam met haar moeder, broertje en drie katten. Ze houdt van de natuur, schrijven, tekenen en fotograferen. Iris schreef op haar blog een brief om mensen met een laag zelfvertrouwen een hart onder de riem te steken.

Lieve ik

Het spijt me. Elke dag doe jij je best om de dag zo goed mogelijk door te komen en, bijna elke dag, lukt het je niet. Niet omdat anderen niet in je geloven, maar omdat je niet in jezelf gelooft. Je verwacht veel te veel van jezelf, je legt de lat veel te hoog. En als het je niet lukt om je doel te bereiken, reageer je het op jezelf af. Maar dat zou je niet moeten doen.

Geloof me, ik begrijp het best. Ik weet hoe moeilijk het kan zijn om jezelf niet te bekritiseren als jij (en jij alleen) gelooft dat je iets verkeerd hebt gedaan, maar dat heb je niet. Het is oké. Je doet het prima. Misschien niet perfect, maar goed genoeg. En ik snap dat je daar misschien een probleem mee hebt, echt waar. Maar goed genoeg is meer dan oké. Niets is helemaal perfect.

Dat is een harde les om te leren, maar het is heel belangrijk dat je het leert. Want leer je het niet, als je geen manier vindt om jezelf te accepteren zoals je bent, zal je jezelf voor de rest van je leven teleur blijven stellen. Als je jezelf almaar naar beneden blijft halen, zul je nooit de schoonheid in imperfecties kunnen vinden. Maar als je beter oplet, zul je zien dat die imperfecties juist een lust voor het oog zijn.

Imperfecties

Het zijn de kleine dingen die je haast niet opmerkt, of bij stilstaat. Het drinken van een warm kopje thee op een koude winteravond, bijvoorbeeld. Of op het strand liggen op een warme zomerdag, zand in je bikini, een koele bries door je haar. Wat ik hiermee bedoel, is dat deze momenten verreweg van perfect zijn. Je hebt het misschien ijskoud, maar de thee zal je snel opwarmen. Het zand is misschien wat kriebelig, maar de zee zal het wegspoelen. Het is misschien heet, maar de wind zal je wat afkoelen. Dat zijn de kleine dingen die het allemaal waard maken. Ze geven het leven waarde. Want als alles perfect zou zijn, zou het leven doodsaai zijn. Dat is ook waarom er misschien wat hobbels in de weg zitten, waarom het niet altijd even makkelijk is, maar uiteindelijk zal je je erdoorheen slaan, zoals je altijd doet.

Een boodschap

Ik ga je een paar dingen vertellen waarvan ik wil dat je ze onthoudt. Je bent het waard. Je doet ertoe. Je bent prachtig. Je kunt het. En ja, je bent niet perfect, maar zo is het nu eenmaal. En imperfecties zijn ook mooi. Ze maken je uniek en zorgen ervoor dat je eruit springt, opvalt. Zonder zou je niet dezelfde persoon zijn. Dus ja, angst en depressie zijn misschien kut, maar je kent het andere uiteinde van het spectrum tenminste ook; blijdschap, geluk. En als je niet door die moeilijke periodes heen was gegaan, zou je niet half zo’n sterk, begripvol, of geweldig persoon zijn als je nu bent. En trouwens, het haalt niets uit om ze te verwensen. Je hebt geen geest is een fles of een goede fee om al je wensen uit te laten komen. Je hebt jezelf. En je kunt het jezelf zo moeilijk of makkelijk maken als je zelf wil, ik zou het alleen liever hebben als je voor het laatste kiest.

Dus, in plaats van je te focussen op je zwakke punten, wens ik dat je je zou focussen op de positieve punten. Fixeer je niet op wat het dan ook mag zijn dat je verkeerd denkt te doen, maar focus je op wat je goed doet, je sterke punten. Werk naar een doel toe, maar verwacht niet dat je er binnen de kortste keren bent. Vooruitgang vergt hard werk en geduld. Neem elke dag zoals het komt en probeer om minstens 3 goede dingen op te noemen die die dag gebeurd zijn. Probeer je niet teveel op de toekomst te focussen.

Dus alsjeblieft, relax. Neem een warm bad, lees een goed boek, schilder een leuk plaatje. Maar, in hemelsnaam, stop jezelf naar beneden te halen. Begin van jezelf te houden en jezelf te accepteren zoals je bent, want je bent prachtig en je bent het waard. Wees je eigen superheld!

Liefs,

Iris ♥