Naar mijn bescheiden – en niet geheel onpartijdige – mening wordt er nog altijd te weinig verteld over de inhoud van psychoses. Wat dat betreft praat men meestal over de patiënt, sorry, persoon met psychosegevoeligheid, in plaats van mét de persoon. Vergeet (uiterlijke) symptomen, maar vraag je eens af wat zo iemand heeft meegemaakt.

Cannabis en Internet

In 1998 was ik 22, een zogenaamde uni-drop-out, maar nog steeds op kot. De smaak van cannabis had ik al een paar jaar te pakken en een tweede, nog nieuwe verslaving was Internet. De unief was zo vriendelijk om me een computer te verhuren en die gebruikte ik naar hartenlust. Het WereldWijde Web was nieuw en het ging om websites ontdekken en veel chatten (wie kent er mIRC nog?) met mensen over de hele wereld. Ik paste me aan aan hun tijdzones en kwam zo in een verkeerd dag-nachtritme terecht. Achter het scherm tot de vogeltjes begonnen te fluiten, ‘s voormiddags enkele uren slaap, douchen, eten en dan terug online. Tussendoor uiteraard aangevuld met de nodige pretsigaretten.

Een éénheidservaring

En zo kwam het dat ik tijdens een ochtend tot het inzicht kwam dat ik een, zo niet dé, reïncarnatie van Christus was. Alle tekenen waren er. Mijn messenger app (ICQ) stond op ‘invisible’ en toonde een oog (Het Oog van God), mijn vader heette Joannes (De Doper), normaal gezien zou ik geboren zijn geweest op 25 december, Kerstmis, en als kers op de taart schreeuwde de zanger van Front 242 ‘Jesus is here!’ door de luidsprekers van mijn versterker. Qua synchronisatie kan dat tellen.

Een beetje in shock ging ik in kleermakerszit op mijn bed zitten en kwam toen tot een groot besef: ik was me bewust van hoe alles en iedereen met elkaar verbonden was, een eenheidservaring. Als Boeddha die tot zijn Verlichting kwam. Niet voor niets had ik als scholier ‘Siddhartha’ van Hermann Hesse moeten lezen. Toeval? Ik dacht het niet! Dit is iets wat niet onder woorden te brengen is. Het was een gevoel en ik ben er zeker van dat er andere psychosegevoelige mensen zijn die weten waarover ik het heb, omdat ze het zelf hebben meegemaakt.

De ander kant van het verhaal

Dat dit gevoel later overging naar angst en paranoïde, zelfs in die mate dat ik ben gaan lopen om daarna opgepakt te worden door de politie, is een andere kant van het verhaal. Het zou mijn eerste manische psychose zijn met als diagnose bipolair type 1 en daarna de nodige medicatie.

Dat gevoel kunnen ze me niet meer afpakken

Ik wéét nu dat er méér is en ik ben niet alleen. Ik ben nochtans niet religieus. Mede-lotgenoten spreken soms over een ‘bipolar awakening’ of verwijzen naar een (mislukte) Kundalini-ontwaking. Zelf noem ik mijn ervaring met een glimlach mijn Verlichting en ik wens iedereen dat Lichtje toe.

Lees meer over Jezuswanen

Lees meer over Zingeving en spiritualiteit in de Geestelijke Gezondheidszorg