Vraag
Beste,
Ik neem sinds 5 jaar 30 mg Paroxetine. Dit omwille van mijn angst, dwanggedachtes en somberheid.
Nu heb ik veel rust in mijn hoofd, maar ik ben ook heel gelukkig en blij. Ik kan lachen, gek doen, en ik hou van het leven. Ik kan nog steeds wenen bij een emotionele film of iets erg of jammer vinden.
Maar wat ik me nu afvraag: de blijdschap die ik ervaar, is dit wel mijn blijdschap? Of is dit blijdschap veroorzaakt door de medicatie?
Antwoord
Beste,
Het doet deugd om te lezen dat een periode van angst, dwang en neerslachtigheid achter de rug is en dat je nu oprecht rust en geluk ervaart. En dat je gevoelens tegelijk nog “reactief” zijn op een manier dat je je zowel in het positieve als kwetsbare nog steeds geraakt kan voelen zoals ieder ander, zonder je evenwicht te verliezen.
In welke mate de antidepressiva hebben bijgedragen aan je herstel, is vanop afstand moeilijk te beoordelen, maar het is zeker aannemelijk dat ze, gezien de eerdere klachten die je beschrijft, zeker wat geholpen hebben.
Een bijwerking die we soms bij antidepressiva vaststellen, is eerder een “afvlakking” van de emoties, maar dat is dus bij jou gelukkig niet het geval. Wat jij je afvraagt, of ze ook een niet-authentieke blijheid kunnen veroorzaken? Daarop kunnen we geruststellend antwoorden dat dat doorgaans niet het geval is. Bij mensen met een bipolaire kwetsbaarheid kan het soms wel het patroon van onvoldoende beheersbare, ongewenste stemmingsschommelingen versterken, maar je verhaal klinkt alvast niet in die richting.
Conclusie: iemand die duidelijk in een positief proces van herstel evolueert, daarbij antidepressiva neemt en nog steeds (of opnieuw) op 'normaal' aanvoelende manier emotioneel geraakt kan worden, lijkt me zeker dichterbij zichzelf te staan dan tevoren.
Dat je zeker zo verder mag evolueren!
Wim Simons
Beantwoord door: Wim Simons op 16 november 2020
Wim is behandelend en beleidspsychiater in de VZW St. Annendael in Diest. Samen met de multidisciplinaire teams binnen en buiten het ziekenhuis probeert hij voortdurend in een verbindende en evenwaardige open dialoog te gaan met mensen met ernstige psychiatrische problemen én hun betrokkenen. Om samen te werken aan hun herstel.
