Vraag
Onze 29-jarige zoon is sinds 1 jaar geïnterneerd en gaat achteruit. Ook de begeleiding en communicatie naar ons toe, de ouders, is er niet. Wij krijgen geen informatie rond zijn ziekte en hoe we ermee moeten omgaan. We worden namelijk van het kastje naar de muur gestuurd.
Wat kunnen wij hiertegen ondernemen?
Antwoord
Beste,
In eerste instantie is het belangrijk om te weten dat er een verschil is tussen een internering en een gedwongen opname. Er is pas sprake van een internering wanneer een psychisch kwetsbaar persoon een misdrijf heeft gepleegd en de rechter heeft bepaald dat die persoon ontoerekeningsvatbaar is.
Bij een gedwongen opname is er daarentegen geen sprake van een gepleegd misdrijf. De persoon in kwestie wordt dan gedwongen opgenomen omdat de persoon geestesziek is, die een ernstig gevaar voor zichzelf of anderen vormt en er geen andere geschikte behandeling mogelijk is.
Het is voor u, als ouder, van belang dat u exact weet in welke zorgcontext uw zoon zich eigenlijk bevindt. Misschien kan de advocaat van uw zoon u daarbij helpen. De advocaat van uw zoon kan u zeker op weg helpen om met de bevoegde instanties in contact te komen.
Indien er sprake zou zijn van een gedwongen opname kan u misschien met uw zoon, het betrokken zorgteam en/of de vrederechter afspreken dat u optreedt als de vertrouwenspersoon van uw zoon. Op die manier ietwat betrokken wordt in het traject van de gedwongen opname.
Ik hoop dat u met deze informatie iets meer geholpen bent.
Beantwoord door: Julie Hantson op 16 april 2019
Julie Hantson is een advocaat gespecialiseerd in het medisch recht en het gezondheidsrecht. Zij legt zich onder andere toe op de rechten van de patiënten en de gedwongen opname. Als onderzoeker is zij ook verbonden aan de Leerstoel Gezondheidsrecht en Gezondheidsethiek (AHLEC) van de Universiteit van Antwerpen.
