Vraag

Beste

Hoe kan het dat een patiënt na 5 dagen te verblijven op EPSI (eenheid psychiatrische spoedinterventie), in afwachting tot een opname, doorverwezen wordt naar een hotel of daklozencentrum?

Dank voor uw antwoord

Antwoord

Beste,

er zijn hiervoor zonder twijfel vele mogelijke verklaringen. Vanop afstand en zonder kennis van de specifieke personen en situatie, blijft het uiteraard gissen. Ik hoed me dan ook voor te grote uitspraken of conclusies.

Algemeen gesteld is een EPSI-opname steeds een eerste crisisopvang in een algemeen ziekenhuis, door een psychiatrisch team. Dit is altijd gelimiteerd in de tijd, nooit langer dan enkele dagen. Dat is ook de enige manier voor zo'n opvangsysteem om altijd binnen enkele dagen terug plaats te proberen voorzien voor nieuwe personen in crisis.

Tijdens een EPSI-opname wordt enerzijds de crisis opgevangen en de evolutie tijdens de daaropvolgende daarvan geëvalueerd, en anderzijds bekeken welke vervolgzorg het meest gepast én beschikbaar lijkt in het verdere zorgtraject. Soms oordeelt men samen met de patiënt en zijn context dat hij of zij naar huis kan met verdere (al dan niet intensievere) ambulante hulp. Soms schat men samen in dat er een verdere opname nodig is, hetzij omdat de crisis nog niet voldoende onder controle is, hetzij omdat men vooral aan de onderliggende oorzaken wil verderwerken. Idealiter kan dit onmiddellijk, maar soms is er nergens direct een plaats vrij en zoekt men hoe de wachttijd op een zo goed mogelijke manier overbrugd kan worden. Als de crisis zelf voldoende in intensiteit verminderd is, kan dan inderdaad bijvoorbeeld vooral naar een slaapplek en/of sociaal-steunende context gekeken worden.

De risico-inschatting over welke graad van support exact nodig is, gebeurt doorgaans zeker deskundig en zorgvuldig, maar het blijft een inschatting naar beste vermogen. Bovendien blijft het voor het EPSI-team in zo'n situaties een zoekende evenwichtsoefening tussen het nastreven van het meest wenselijke en de realiteit van het meest haalbare of beschikbare.

De laatste en de komende jaren zijn overheid en organisaties in ons land zeker hard aan het werk om de beschikbaarheid van zorg in elke fase van een traject te verbeteren, maar ondertussen stijgt ook het aantal vragen van mensen met zorgnoden, wat het natuurlijk extra bemoeilijkt. Iedereen is er zich alleszins van bewust dat er nog veel werk is op dat vlak, want er is nog niet voor elke situatie een oplossing.

Maar zoals gezegd, het blijft voor mij vanop afstand maar wat gissen over wat de precieze situatie was die aanleiding vormde voor je vraag. In ieder geval, als je zelf rechtstreeks betrokken bent, zou ik ik die vraag alleszins zeker aan de behandelaars stellen.

Wim Simons

Wim is behandelend en beleidspsychiater in de VZW St. Annendael in Diest. Samen met de multidisciplinaire teams binnen en buiten het ziekenhuis probeert hij voortdurend in een verbindende en evenwaardige open dialoog te gaan met mensen met ernstige psychiatrische problemen én hun betrokkenen. Om samen te werken aan hun herstel.