Vraag

Dag dokter

Mijn man en ik zitten op het moment in relatie therapie, hij heeft veel symptomen van een midlifecrisis. Ik vind dit heel moeilijk. Hij heeft ook een verhouding gehad, is daar mee gestopt zegt hij. Ik ben soms boos, verdrietig omdat ik geen hoogte krijg van hem. Hoe ga ik hiermee om?  Ik merk dat ik alleen maar met hem bezig ben en dat ik zelf steeds verder weg zak.

Bedankt voor uw antwoord

Antwoord

Beste,

voor velen is het pijnlijk om afscheid te moeten nemen van de exclusiviteit van hun relatie. De meeste mensen willen de enige zijn voor hun partner, niet de belangrijkste. Wanneer je vaststelt dat je partner op zoek is naar andere en nieuwe dingen en zelfs personen in het leven, voelt dat vaak meteen ook aan alsof hij daardoor minder interesse en energie in jou wil investeren. Vaak beseffen mensen wel ergens dat het niet zo zwart-wit is als het aanvoelt, maar daarom voelt het niet minder pijnlijk aan.

Maar die pijn hoeft niet altijd blijvende schade te veroorzaken. Je kan het je als trouwe partner amper voorstellen, maar je kunt niet alleen een midlife-crisis maar zelfs ontrouw als koppel te boven komen. Vaak is dit wel een traag proces, dat soms jaren kan duren. De pijn verwerken over wat bijvoorbeeld in de andere relatie gebeurd is, is ontzettend moeilijk, omdat je het ten dele samen moet doen. De trouwe partner moet die pijn dus verwerken, samen met degene die ze hem of haar heeft aangedaan. Dat is natuurlijk niet altijd makkelijk.

Een advies dat we vaak aanreiken, is om eventuele verwijten, die je voelt opkomen, te leren om te zetten in vragen. Wat niet betekent dat je naar de details van de affaire en andere keuzes hoeft te vragen. Dat brengt immers meestal niet veel op, omdat elk antwoord weer een nieuwe vraag met zich meebrengt en je dan toch weer samen verzandt in lastige discussies. De vragen, die je wel kan stellen in plaats van te verwijten, zijn vooral een middel om op een meer directe manier te benoemen waar jij nood aan hebt in de relatie, jouw behoeften. De overkoepelende, minder rechtstreeks uitgesproken grote vraag is dan natuurlijk vaak: \"Kies je (weer) voor mij?\".

Een van de manieren om jouw behoeften - al dan niet in een vraagvorm - goed te leren te formuleren, is de zgn. Verbindende of geweldloze communicatie van Marshall Rosenberg (NVC). Niet zelden helpt ook een zgn. ACT-groepstraining om voor jezelf te leren uit te maken wat voor jou belangrijk is in het leven, en hoe je je leven en interacties daar ook op kan afstemmen. ACT staat voor acceptance and commitment therapy. Je vindt op internet zeker een aantal goede bronnen over NVC of ACT.

Sommige mensen merken bij zichzelf echter dat groepsgesprekken groepstrainingen of bibliotherapeutische boeken voor hen niet de vorm zijn om daarrond te werken. Zij verkiezen individuele therapie, en dat is uiteraard zeker ook een keuze die je voor jezelf individueel, naast de relatietherapie, zou kunnen maken.

Hopelijk vind je een weg om zowel jezelf als je relatie terug te vinden.

Wim Simons

Wim is behandelend en beleidspsychiater in de VZW St. Annendael in Diest. Samen met de multidisciplinaire teams binnen en buiten het ziekenhuis probeert hij voortdurend in een verbindende en evenwaardige open dialoog te gaan met mensen met ernstige psychiatrische problemen én hun betrokkenen. Om samen te werken aan hun herstel.