Vraag

Dag,

Ik stuur over mijn beste vriendin; ze heeft blijkbaar de diagnose van PTSD, borderline en depressie. Nu merken wij sinds een paar weken dat ze zeer opgewekt is. Het is denk ik toch uit de hand aan het lopen.

Dus ze slaapt zeer weinig, 3 soms 4 uren en ze is eigenlijk uitgeslapen en ze doet thuis van alles aan elkaar. Haar spraak lijkt ook sneller dan vroeger. Soms babbelt ze door elkaar. Ze neemt snel beslissingen over dingen zoals bv: op eens wilde ze een tattoo laten plaatsen dus ze heeft eigenlijk niet nagedacht over de financiële gevolgen (ze zit toch al in redelijk moeilijke financiële problemen). Ze eet ook niet veel maar ze zegt dat ze eigenlijk geen honger heeft. Ze heeft nog gesprekken met een therapeut, het is één keer per week, maar ze zei dat ze zal stoppen omdat ze haar zeer goed voelt en dat ze dit niet meer nodig heeft.

Vandaag was er een situatie dat ze zei dat ze elke dag begon te bidden tegen God en dat Hij vandaag tegen haar begon te praten. Ze zei dat ze een cadeau heeft gekregen van God: dat ze voor altijd het gelukkigste mens ter wereld zal zijn en dat ze andere mensen gelukkig kan maken. Ze zei ook dat ze sinds 2 weken door iemand achtervolgt wordt en ze zei dat ze denkt dat er engelen zijn die God geeft gestuurd om haar te observeren.

Ze doet veel dingen. Kan het zijn dat het van borderline of PTSD komt? En wat moeten wij doen in zo’n situatie? De psychiater heeft ze al maanden lang niet gezien. Ze heeft vroeger al periodes gehad waar dat ze zeer opgewekt was voor een paar weken en daarna was ze lange tijd meer depressief. Haar eerste diagnoses waren eigenlijk PTSD en zware depressie. Nu half december tot begin januari was ze opgenomen op de PAAZ afdeling en toen hebben ze de diagnose gesteld van borderline.

Hebben ze die diagnose niet te snel vastgesteld?

Dank u voor je antwoord.
Groetjes.

Antwoord

Beste,

Dank om uw vraag via PsychoseNet te stellen. Ik begrijp uit uw lange tekst dat het eigenlijk om 2 vragen gaat: enerzijds over de juistheid van de diagnose, en anderzijds over wat slim is om te doen in deze ingewikkelde situatie.

Een diagnose stellen op basis van alleen het verhaal van een derde persoon is altijd gevaarlijk. Om zorgvuldig een diagnose te stellen zijn meerdere gesprekken met de betrokken persoon nodig, aangevuld met informatie van familieleden en/of andere belangrijke personen. Als er door professionals in een PAAZ-afdeling al een diagnose werd gesteld, zou ik niet geneigd zijn die in vraag te stellen. Een diagnose is echter niet onveranderlijk. Door wijzigende omstandigheden in het leven, door stress-factoren of medische problemen kan een bijkomende psychiatrische problematiek ontstaan.

Uit uw verhaal lees ik dat er ook argumenten zijn voor manische (druk gedrag, ontremd spreken, weinig slapen en eten) en psychotische elementen (achtervolgingswaan of paranoia, auditieve hallucinaties). In dit geval zou ik adviseren om de huisarts in te schakelen. Hij of zij kan eventueel een outreach team vragen langs te gaan, of zelf een consultatie plannen. Het lijkt mij in elk geval noodzakelijk om nu niet achterover te leunen, maar actief te blijven opvolgen.

Ik wens u in elk geval veel goede moed en sterkte in deze uitdagende situatie.

Hartelijke groeten,
Kirsten Catthoor