Vraag

Beste,

De mama van mijn plusdochter is in de psychiatrie opgenomen met een psychose. Dit is niet de eerste keer: ze is de afgelopen jaren al meerdere keren opgenomen geweest door mogelijk dezelfde problematiek.

Mijn man en de familie langs de kant van haar mama willen er zo weinig mogelijk over praten: volgens hen gaat mijn plusdochter goed om met dit nieuws. Ik vind het belangrijk dat mijn plusdochter er met iemand over kan praten en weet dat ze ergens terecht kan indien ze vragen heeft. Ik maak mij ook zorgen door bepaalde vragen die ze stelt en door bepaald gedrag dat ze stelt. Ik heb al meerdere keren aan mijn man voorgesteld om samen naar een psycholoog of therapeut te gaan, zodat we een nog beter team kunnen worden om er voor haar te kunnen zijn. Hij ziet dat niet zitten.

Ik vraag me dus af hoe ik mijn plusdochter kan ondersteunen vanuit mijn positie als plusmama?

Alvast bedankt.

Antwoord

Beste,

Het is mooi dat je het beste wil voor je plusdochter, en inderdaad kan een psychiatrische opname van een ouder voor een kind erg belastend zijn. Het kind wil immers in de eerste plaats dat zijn/haar ouders gelukkig zijn, en dat er -ingeval van ziekte of ongeval- zo goed mogelijk voor hem/haar gezorgd wordt. Wanneer het gaat over psychose ligt het nog wat moeilijker, want hoe kan een kind begrijpen wat er aan de hand is met zijn/haar ouder.
Ja, het wordt "psychose" genoemd, maar wat is het eigenlijk?

In het geval van jouw plusdochter komt er nog bij dat de boodschap van de omgeving (haar vader, de familie) is dat je er best over zwijgt. Ik ken jullie niet, maar vanuit wat we weten over nieuw samengestelde gezinnen kan ik wel vermoeden dat jij als plusmama in een moeilijke positie zit om een boodschap van openheid uit te dragen. Je plusdochter zal wellicht meer aanleunen bij haar vader en haar familie dan bij jou. Er is ook het risico dat je plusdochter in een soort loyaliteitsconflict zou terecht komen (ze ziet haar papa graag en ze ziet jou graag; naar wie moet ze nu luisteren?).

Ik denk dat de beste weg voor jou is om verder te investeren in het team dat je met je man hebt. Probeer met hem te kijken wat mogelijk is. Praat er met hem over, maar volg zijn tempo en ga in je contacten met je plusdochter niet verder dan hij wil. Doe ook zeker niets achter zijn rug. En sta wel open voor de moment waarop je plusdochter met jou iets wil delen. Misschien komt die moment niet, maar moest hij komen; wees aanwezig en luister naar haar verhaal en haar vragen. Ik denk dat dat de beste steun is die je je plusdochter kan geven vanuit je positie als plusmama.

Ja, de positie van plusouder is geen makkelijke positie in een gezin...

Ik wens je het beste,

Peter

Peter Rober is klinisch psycholoog en gezinstherapeut. Hij is als hoogleraar verbonden aan het Instituut voor Familiale en Seksuologische Wetenschappen (KU Leuven). Hij heeft heel wat ervaring in het werken met gezinnen die worstelen met psychische kwetsbaarheid bij hun kinderen of jongeren.