Vraag

Beste,

Ik vraag mij af of het mogelijk is om opgenomen te worden in het ziekenhuis?

Reeds vijf jaar lang neem ik Sipralexa, maar ik merk geen verbetering. Ik verkrijg zelfs de indruk dat het steeds slechter gaat met mij. Bovendien ben ik sinds enige tijd ook in behandeling bij een psycholoog.

Het samenleven met mijn man en kinderen (13 jaar en 19 jaar) wordt moeilijk. Mijn oudste zoon doet waar hij zin in heeft en communicatie verloopt zeer stroef. Mijn man wil dat ik bij hem in de zaak blijf werken. Ik wil echter graag ander werk zoeken. Het feit dat ik mijn man niet langer wil helpen in de zaak veroorzaakt schuldgevoelens.

Ik ben ten einde raad. Momenteel vind ik nergens rust en ik heb dit dringen nodig.

Alvast bedankt.

Antwoord

Beste,

Ik begrijp dat je het extreem moeilijk hebt en dat je het gevoel hebt dat het niet beter wordt, misschien zelfs eerder slechter. Veel mensen ervaren in deze omstandigheden eenzaamheid, zoals je ook aangeeft. Je zoekt naar oplossingen in medicatie en psychotherapie. Dat is belangrijk, maar geen van deze zijn toveroplossingen. Daar ben je ondertussen ook achter gekomen.
Er zijn een aantal zaken die je zou kunnen overwegen (praat er met je behandelaar of huisarts over):

Zoek contact met mensen die zelf ervaringen hebben gehad, zoals je zelf ervaart. Ervaringsdeskundigen kunnen soms tips hebben en ervaringen met je delen, die professionals niet kunnen bieden.

Bespreek samen met je behandelaar en je echtgenoot of je medicatie zou kunnen afbouwen of over kunt gaan naar een ander medicijn. Ook dit is geen tovermiddel, maar een mogelijkheid. Weet overigens dat afbouwen moeilijk kan zijn.

Bespreek ook met je psychotherapeut wat je ervaart en waar je aan wil werken. Kwetsbare momenten zijn belangrijk en kunnen leermomenten zijn (je lijkt nu eraan ten onder te gaan), maar soms kun je het met je therapeut tot een leermoment maken.

Steun uit je omgeving is ook belangrijk. Soms lukt het met je man, soms met kinderen. Ze kunnen je helpen om rust te vinden. Maar daar moet natuurlijk ook ruimte voor zijn. Vaak voel jij je hopeloos, maar is dat niet anders voor je man en kinderen. Soms is er samen over praten een manier om steun te vinden en creatieve oplossingen te vinden. Soms is het zo dat onzekerheid ervoor zorgt dat je elkaar uit de weg gaat.

Een rustmoment kan helpen, maar is vaak slechts een tijdelijke oplossing. Bovenstaande zaken kunnen een weg zijn naar herstel.

Veel sterkte.

Philippe Delespaul is een klinisch psycholoog en hoogleraar innovaties in de geestelijke gezondheidszorg aan de universiteit Maastricht. Hij heeft ervaring met wijkgerichte zorg en de ontwikkeling van weerbaarheid bij mensen met een psychose en hun betrokkenen.