Vraag
Beste,
Van kinds af aan besef ik dat ik niet ben zoals de meesten. Ik ben me altijd al hyperbewust geweest van mijn omgeving en ervoer alles blijkbaar veel intenser dan anderen. Dit heeft geleid tot een zeer ongelukkige jeugd. Bovendien werd er bij mij heel laat een diagnose is gesteld van Dyscalculie, waardoor mijn schoolcarrière al voorbij was.
Sinds mijn 17de-18de begon ik depressief te worden en fantaseerde ik hoe het zou zijn om mijn bewustzijn te kunnen uitzetten. Uiteraard werden dat al snel suïcidale gedachten.
Gesprekken bij een psycholoog brachten mij zelden tot nooit hulp of een oplossing. Ook anti-depressiva (Wellbutrin en Sertraline) helpen me niet echt verder. Ondertussen ben ik 29 en kamp ik nog geregeld met ernstige depressieve gevoelens met levenseinde als enige mogelijke uitweg.
Door vele uren luisteren naar en lezen van naslagwerken en getuigenissen doen mij denken dat er bij mij eventueel sprake is van een bipolaire stoornis.
Kan ik dit laten diagnosticeren?
Antwoord
Beste N.
Op basis van je verhaal is het niet mogelijk om de diagnose bipolaire stoornis te stellen. Om deze diagnose te kunnen stellen, moet je namelijk minstens eenmaal een manie of hypomanie gehad hebben. Dit is een periode van verhoogde stemming, motorische onrust, slecht slapen, veel energie...
Het is mogelijk dat jouw depressieve periodes kaderen binnen een bipolaire problematiek. Het voorkomen van een bipolaire stoornis binnen de familie zou dit vermoeden kunnen versterken. Het is echter onmogelijk om hierover zekerheid te bieden. Als er sterke vermoedens zijn kan het wel raadzaam zijn om voorzichtig te zijn met antidepressiva en een behandeling met een stemmingsstabilisator te overwegen.
Dit is geen eenvoudige afweging aangezien we moeten afgaan op eventuele vermoedens. Het lijkt me zinvol om je hierin verder te laten begeleiden en voorzichtig, zonder te snelle beslissingen te willen nemen, een en ander verder te verkennen.
Jeroen
Beantwoord door: Jeroen Kleinen op 22 oktober 2019