Vraag
Er wordt in de media al veel gedaan voor mensen met een psychische kwetsbaarheid, zoals Rode Neuzen Dag. Maar in het dagelijks leven is het helaas anders.
Ik spreek uit ervaring. Zo is mijn vrouw na het dokter bezoek heel teleurgesteld thuis gekomen. Waarom reageert men in het gewone leven zo negatief?
Antwoord
Beste,
Ik begrijp uit je vraag dat je onmacht voelt over een nog onvoldoende effect van taboedoorbrekende campagnes bij die mensen waar jij mee te maken krijgt, en mogelijk ook zelfs bij hulpverleners. Als dat het geval is, moet ik je gevoel enerzijds zeker voor een stuk delen: het is bekend dat zelfs sommige dokters af en toe moeite hebben om niet oordelend te reageren bij psychische problemen.
Anderzijds kunnen we alleen maar de hoop blijven koesteren dat aanhoudende media-inspanningen, zoals trouwens ook van deze website, toch elk jaar weer een aantal mensen over de streep kan trekken om geestelijke gezondheid niet meer te bagatelliseren. Zodat mensen zich ernstig kunnen genomen voelen, en daardoor ook makkelijker steun bij omgeving en toegang tot de juiste hulp kunnen vinden. Maar dit gaat zeker trager dan we allemaal zouden willen.
Een andere manier waarop ik je vraag zou kunnen begrijpen, is dat een contact met de arts niet voldeed aan je verwachtingen. En daarvoor kunnen heel wat redenen zijn. Soms kan het dan helpen om je verwachtingen in een nieuw contact toch nog eens goed aan die arts voor te leggen, zodat die maximaal de kans kan nemen om aan te geven of en hoe die daaraan tegemoet kan komen. Daarbij kan het soms helpen dat de cliënt dit samen met een vertrouwensfiguur doet (partner of iemand anders).
Ik hoop alleszins dat deze teleurstellende ervaring je niet alle geloof in hulp doet verliezen, en kan je alleen maar aanmoedigen om ofwel opnieuw met dezelfde dokter ofwel bij een andere het gesprek aan te gaan en je vraag en verwachting naar hulp zo duidelijk mogelijk te herhalen.
Wim Simons
