Vraag

Hoe kan je zelf thuis aan de slag met vastgeroeste denkpatronen die het dagelijks leven belemmeren?

Ik ben niet mobiel en heb het financieel te moeilijk om langdurige therapieën te volgen. Ik wil wel verder en ik zou graag afkomen van het zelfdestructieve patroon omdat het mijn tienerdochter begint te beïnvloeden.

Antwoord

Dag R.,

Ik kan me heel goed voorstellen dat je door tekort aan middelen en mobiliteit het gevoel krijgt thuis vast te lopen. Maar ik vind het ook krachtig hoe je tegelijk heel duidelijk aangeeft het niet te willen opgeven. Dat het van grote waarde voor je is om er als moeder op een positieve manier voor je dochter te proberen zijn.

Zo’n drijfveer vormt een belangrijke motor binnen elk herstelproces. Herstellen omvat immers ook het op zoek gaan naar wat voor jou van grote betekenis en waarde is. Om daar dan stap-voor-stap, met vallen-en-opstaan en met kleine beetjes, concrete vorm kan aan te proberen geven. Zodat je, ondanks een aantal blijvende klachten, toch kunt voelen dat ook jij een positief verschil kan ervaren – én maken – in het dagelijkse leven.

Die zoektocht vraagt wel heel wat inspanning. Als je dit kan doen in dialoog en verbinding met hulpverleners die je pad kruisen en met je proberen mee te zoeken, kan dit hopelijk aanvoelen als een meer gedeelde inspanning.

Zo kan je in overleg met je huisarts of eventuele psychiater vragen of een mobiel team bij je thuis kan langskomen. Mocht dat al het geval zijn, dan zijn zij de uitgelezen compagnon om mee uit te zoeken of er bijvoorbeeld ook nog andere (soms heel kleine) dingen of personen in je leven zijn die voor jou van grote betekenis zijn, die mee richting en zin aan je herstel kunnen geven.

Vervolgens kan je samen met die hulpverleners van het mobiel team zoeken hoe je niet alleen met die doelen, maar ook terug met de buitenwereld, verbinding kan maken. Door samen op zoek te gaan naar plaatsen en initiatieven waar je met je beperkte mobiliteit toch terechtkan. Om herontdekte interesses uit te proberen, om voorzichtig nieuwe contacten te leggen, of gewoon: om er te mogen zijn.

Zo'n mobiel team kan daarbij soms ook goed samenwerken met collega-hulpverleners van een CAW, of andere eerstelijnsdiensten, en kunnen met jou ook voor een wat langere termijn mee op zoek gaan naar een betaalbare en/of fysiek toegankelijke therapeut (bijvoorbeeld in een Centrum voor geestelijke gezondheidszorg). Voor dat laatste moet je zeker ook eens overwegen om kwalitatieve online therapeutische begeleiding te proberen: de website biedt daar zeker waardevolle mogelijkheden toe.