Vraag

Mijn zoon nu 30 jaar en heeft 5 jaar geleden een zware psychose doorgemaakt met een opname van 4 weken in het ziekenhuis en dan thuis en erna een zware depressie. Terug naar het ziekenhuis. Hij woont nu nog thuis.

Wij bieden hem stabiliteit zodat hij kan functioneren in zijn werk en sociale leven, alleen ben ik heel erg bang dat hij nooit zal kunnen functioneren zonder ons. Wij blijven ook niet leven en is deze situatie wel gezond?

Hoe moeten we verbeteren?

Antwoord

Hallo,

Ik begrijp je vraag heel goed. Nogal wat ouders van kinderen met een psychische kwetsbaarheid vragen zich af hoe het moet in de toekomst en ook zelfs hoe het verder moet als ze er zelf niet meer zijn. Ik denk dat het inderdaad aangewezen kan zijn om ook anderen te betrekken in de ondersteuning. Op deze manier kan je een netwerk organiseren.

Een mobiel team of factteam zijn hulpverleners die aan huis komen. Uit je bericht kon ik niet opmaken waar jullie wonen maar bijna elke regio in Vlaanderen heeft momenteel zo'n team. Zij kijken na wat ze voor je zoon en ook voor jullie kunnen doen. Sommige teams hebben zelfs een ervaringsdeskundige-familie. Dit is een medewerker die zelf familie is van iemand met een psychische kwetsbaarheid. Zij komen dus regelmatig aan huis, vooral voor gesprek, en proberen de hulp in te vullen naar gelang de nood. Het enige nadeel is dat er soms een wachtlijst kan zijn. Bekijk onze sociale kaart.

Maar ook andere diensten kunnen interessant zijn. Ik heb in mijn werk met mensen met psychische kwetsbaarheid goede ervaringen met bv. familiezorg en familiehulp. Deze hulp gebruikt als insteek vaak huishoudelijke taken. Nog andere mogelijkheden zijn bv. buddy-projecten. Dit zijn vrijwilligers die vrije tijd doorbrengen samen met de psychisch kwetsbare persoon.

Het lijkt me belangrijk om ook te vertrekken vanuit de noodzaak die jullie zoon ervaart. Sommige mensen staan nogal afkerig tegenover het toelaten van vreemden. Een gesprek met jullie zoon waarin jullie je bezorgdheden uiten zou dan ook wel eens nodig kunnen zijn zodat hij ook andere mensen wil toelaten.

Ik wens jullie het allerbeste toe en ik hoop jullie wat informatie te hebben gegeven. Mocht dit niet voldoende zijn dan kan je me steeds opnieuw een bericht sturen...