Leen Baeyens wandelt met haar toen 13-jarige zoon en met hond Lola richting herstel. De schaamte blijft. Deel 4 is het laatste stukje van dit herstelverhaal. Vandaag gaat het goed met Leen.

Op zoek naar mama

Ik houd Lola stevig aan de leiband, een heel karwei op zich! Aan de hoek moeten we naar rechts, al denkt Lola daar duidelijk anders over. Links woont Bonzo, de Golden Retriever van Constant, de gepensioneerde landbouwer en zijn familie. Ze wil vol onstuimig enthousiasme gedag gaan zeggen. Onze hond is socialer dan ik, al is dat ooit anders geweest. Twee jaar geleden heb ik in het holst van de nacht op Constant’s erf gestaan. Ik was op zoek naar mijn mama, al was ze toen al twee jaar overleden. In mijn op hol geslagen broeierige hoofd, leefde ze nog en haar vinden en thuis brengen was mijn missie. Ze was in de buurt, zoveel was zeker. Hoe ik tot op het erf gedwaald ben, herinner ik me niet. Ik weet wel dat Bonzo niet gediend was van nachtelijk bezoek. Zijn luid monotoon geblaf galmde door mijn verwarde brein en over de binnenkoer. Kijk nu, ze hebben hier een mechanische hond gezet. Hoe komen ze erbij, dit lijkt de Efteling wel. Dachten ze nu echt dat een blaffende pop mij zou afschrikken?! Iets weerhield me ervan om dichterbij Bonzo’s slaapplaats te komen en mijn hand door de tralies van zijn hok te steken en gelukkig maar.

De Efteling vlakbij de deur, het is me wat!

Even later stond ik in Constant’s voortuin de kaartjes te lezen die aan de pas aangeplante rozenstruiken hingen. Op zoek naar aanwijzingen in de queeste naar mama. Dat Bonzo blijven blaffen was had ik niet opgemerkt. Filip, de zoon van Constant wel. Plots stond hij samen met de hond op de oprit. Ik schrok. Genoeg om te beseffen dat er dingen niet klopten. Ik prevelde iets over niet kunnen slapen en een wandelingetje maken. Filip knikte even met een slaaphoofd waar ik bijna jaloers op was en bracht Bonzo weer naar zijn nestje. Hopelijk is hij zelf ook nog onder de wol kunnen kruipen. Misschien was dit wel zoiets als Pokémons vangen. Ik had prijs! Pokémon “Bonzo, de mechanische hond” Bijzondere krachten: waken en beschermen. Dit was vast een zeldzaam exemplaar. En dat is ook zo gebleken. Zijn eigenaars hebben me nooit meer op mijn nachtelijke escapade aangesproken en ik heb er ook nooit meer met een woord over gerept.

En toch blijft de schaamte

Ondertussen heeft Lola zeker nog drie plasjes gedaan. Ze markeert het pad en haar neus volgt het spoor naar huis. ‘Pokémon Lola’, bijzondere krachten: ons samen thuis brengen. Mijn rug begint pijn te doen. “Nog even volhouden, mama, we zijn er bijna, ik klok af bij de voordeur.” Lola kijkt me aan en lijkt hetzelfde te zeggen. Buiten onszelf zijn we dit keer geen mensen tegengekomen. Langs de ene kant een echte opluchting, anderzijds toch een klein beetje spijtig. Een goeiedag zeggen lukt me best nog wel, denk ik. “Ja, ma’ke 3580 stappen hebben we gezet!” 3580 dat klinkt gigantisch en dat is het ook voor iemand die twee jaar geleden nog dacht dat de Efteling zich ergens op een boerderij in een uithoek van Heffen bevond.

Lees ook de andere delen van dit herstelverhaal 

Koop Ik was een druppel of Kinderspel van Leen Baeyens

Bezoek Expo Kinderspel in Tienen nog tot eind september

Reageren kan met een mail aan Leen Baeyens via enbadiel@hotmail.com