Vanaf 16 maart zou de organisatie Te Gek!?  psychose terug onder de aandacht brengen. Om de campagne te lanceren, werd 15 maart de docu-reeks Gek en Geniaal op Canvas uitgezonden. Een beeld van mensen met een psychose-gevoeligheid die samen met bekende kunstenaars creëren; prachtig om te zien hoe kwetsbaarheid tot kunst kan leiden. Ook de theatervoorstelling Nerveuse Vrouwen stond op het programma en Radio 2 plande verschillende interviews rond dit thema om mensen te bereiken.

Het Corona-virus besliste er anders over.

Ook workshops, lezingen, interviews, congressen, allerlei initiatieven om psychose bespreekbaar te maken werden afgelast. Dit begrijpen we natuurlijk. Maar ondertussen is de toestand voor mensen die met psychose te maken hebben bijzonder precair. Ik kan me nauwelijks voorstellen hoe onzeker cliënten vandaag moeten zijn. Cliënten die opgenomen zijn en naast hun persoonlijke problemen de dagelijkse Corona-besognes over zich krijgen. En familie, hoe moeten zij zich beredderen?

We zitten als het ware in een collectieve psychose!

Ik wil graag van de gelegenheid gebruik maken om een paar overeenkomsten tussen de Corona-dreiging en een psychose op een rijtje te zetten. Misschien worden sommige aspecten van psychotisch-zijn duidelijker voor het algemeen publiek. Misschien wordt de ervaring van een psychose alvast wat minder abnormaal bevonden. Wat er vandaag gebeurt, het voelt allemaal heel onwezenlijk, toch? Dat is in een psychose niet anders. Ook volgende parallellen zijn onmiskenbaar. De nakende dreiging zorgt voor levensbedreigende angst. En achterdocht zet de ander in een slecht daglicht; iedereen is een potentieel gevaar. Je voelt allerlei emoties, je slaapt slecht maar kan er de vinger niet op leggen. Je doet soms dingen die je zelf niet goed begrijpt, zoals wc-papier hamsteren. Je weet dat er iets niet klopt, maar het is sterker dan jezelf. Je voelt je éénzaam met je gedachten. Voor alle veiligheid kan je je beter afzonderen.

Het hele Corona-gebeuren kan je volledig gaan beheersen.

Wat is een psychose nu juist? Het online platform Psychosenet.be bracht in januari een boekje uit met 100 definities, een verhelderend initiatief. Het boekje zou mij alvast geholpen hebben in de eerste weken na mijn crisis om vat te krijgen op wat er me was overkomen. Het geeft een beeld van hoe verschillend iedereen een psychose kan ervaren en tegelijkertijd voel je de gelijkenissen. Je kan een psychose beter beschrijven dan definiëren omdat het over een ervaring gaat. Om psychose mee bespreekbaar te maken…

…zet ik vandaag mijn boekje ‘Zintuig Verzint’ in de kijker.

In mijn schrijven deel ik mijn verhaal van 17-dagen psychotisch zijn. Een echte brein-beving waarbij ik, vier jaar geleden, vooral ’s nachts leefde. Omdat ik tijdens mijn psychose één en ander neerschreef, ben ik erin geslaagd om het ratelen van mijn gedachten tijdens mijn psychose, in een soort dagboekje te gieten en onsamenhangende wirwar te ordenen. Het waren 10 dagen waarin de psychose exponentieel opbouwde totdat ik in crisis werd opgenomen. Het waren 7 dagen psychotische-zijn bij de hulpverleners. Mijn wanen vervormde zich naargelang de omgeving waarin ik mij bevond, maar de rode draad bleef hetzelfde. Ik was de uitverkorene, ik zou de wereld redden van zijn ondergang, de ander was onwetend of zat mee in het complot om mijn geheime gewaarwordingen te ontfutselen en mij te vermoorden. Mijn brein werkte op volle toeren en de verbindingen die ik legde tussen, wat er zich door de jaren heen in mijn hoofd nestelde, en tussen, mijn waarnemingen, zorgde voor onsamenhangende gedachten en bijgevolg bizarre handelingen.

Het was gek doen of gepakt worden, het was vreemd doen of sterven.

Ik beschrijf tevens hoe de medicalisering, die vandaag gelukkig onder druk staat, voor bijkomende schade zorgde, zodat ik er niet meer in sloeg om gewoon te functioneren. Ik vertel vervolgens hoe mijn psychose werd getriggerd door een trauma van 30 jaar geleden. De stress die het verwerken van dit trauma met zich meebracht, zorgde ervoor dat mijn systeem overbelast werd. Ik sliep niet goed meer en ging weken door een zeer emotionele periode die plots teveel werd. Bijgevolg kreeg ik een korstsluiting in mijn hoofd. En dit is meteen dag 1 van ‘Zintuig verzint’.

Je kan lezen hoe ik mijn zintuigen niet meer kon vertrouwen!

Ten slotte zorgde deze nare ervaring ervoor dat ik vanop de eerst rij geconfronteerd werd met taboe rond alles wat te maken heeft met Geestelijke Gezondheid. De onkunde, onmacht om over dit onderwerp te praten zorgt voor stigma en stigma immobiliseert. Genoeg stof om in beweging te komen. ‘Psychose bespreekbaar maken’ is mijn missie geworden. Mijn boekje kan je bestellen via deze site of via Standaarboekhandel. Via leen.lv.verhaert@gmail.com of +32 486 555054 kan je me bereiken om een lezing te boeken.

Het is zaak om naast de psychiater, de apotheker, familie, die goede vriend, verschillende hulpbronnen in te schakelen. Ik denk aan herstelacademies die ondertussen over heel Vlaanderen zijn verspreid. De veelheid aan laagdrempelige fijne bijeenkomsten/cursussen hebben mijn herstel in een hogere versnelling gekregen. Ook vrijwilligerswerk bij hen of in de instelling waar je werd opgenomen, kan je net dat stuk extra weerbaarheid en zelfvertrouwen geven om terug in die maatschappij te stappen.

GGZ – problemen zijn te complex om enkel de verantwoordelijkheid van de Geestelijke Gezondheid te zijn!

Alleszins, er is leven na psychose, er is hoop.

Leen

Meer blogs van Leen kan je vinden op haar website: www.leenverhaert.be/