Na 10 jaar gebruik van de DSM-5 vinden zij dat het tijd is voor reflectie en evaluatie. Psychiater Marc Calmeyn blikt tevreden terug op een geslaagd samenzijn.

DSM-5: why (not)?

Leen Verhaert, coördinator van PsychoseNet België, geeft in het artikel ‘Waarom een DSM-diagnose ziek maakt?’ haar impressies over het internationaal colloquium ‘DSM-5: ten years later. And now?’ Zoals ze terecht schrijft, was het een hele eer om als ervaringspersoon haar verhaal op het einde van het congres te kunnen brengen. ‘De laatsten zullen de eersten zijn’, deze spreuk gaat hier in elk geval op. Als er al één bevinding van dit colloquium meer dan de moeite waard is te vermelden, is het wel dit: de personen om wie het gaat, die het meegemaakt hebben en meemaken, verdienen een evenwaardige plaats in de organisatie van de geestelijke gezondheidszorg.

Dit was ook het standpunt van Nev Jones. Zij is assistant professor aan de University of Pittsburgh en ‘person with lived experience’ (deze beschrijving in het Engels vind ik trouwens veel accurater dan ervarings’deskundige’, ervarings’expert’ e.d.). Jones was zeer overtuigend in haar pleidooi, filosofisch zeer goed onderbouwd, om vooral op twee pijnpunten te wijzen: ten eerste, het eerste persoonsperspectief komt helemaal niet aan bod in de DSM-classificatie, en ten tweede, de structurele implantatie van ervaringspersonen is verre van een voldongen feit.

Highlight 

Belangrijk is om hét event van het colloquium toe te lichten. Dit was een online panelgesprek met vier eminente sprekers uit de USA, waarvan twee panelleden tot de inner circle van de DSM-organisatie behoren, Paul Appelbaum, voorzitter van de DSM Steering Committee, en Roberto Lewis, professor aan de Columbia University NYSPI en belangrijke influencer voor de cultureel psychiatrische bijdrage in DSM. Daarbij was ook Robert Krueger één van de kernleden van het Hi-TOP Consortium. Hi-TOP staat voor Hierarchical Taxonomy of Psychopathology dat een andere psychiatrische classificatie aan het ontwikkelen is. Tenslotte Nev Jones waarover ik al sprak. Hun presentaties waren duidelijk en helder gebracht. De discussies waren pittig én respectvol. Te onthouden is dat Roberto Lewis een pleidooi hield om het subject en de context te betrekken in de DSM classificatie. Chapeau voor iemand die in het DSM denkkader verweven zit en tegelijkertijd durft verder te denken.

Come together, right now

Ik onderlijn graag mijn conclusie; het belang van het eerste persoonsperspectief, dus ook van de plaats van de ervaringspersonen in de ggz. Opvallend was verder het verhaal van een moeder met een autistische zoon en welke lijdensweg ze heeft meegemaakt om een school voor hem te vinden. Spoiler: hij gaat naar een school in Wallonië.

Tot slot, stel ik vast dat dit colloquium zeer actief, interactief, constructief en creatief was. De algemene tevredenheid van sprekers en publiek zijn hiervan getuige. Het motto van het colloquium was een vers van de Beatles: ‘Come together, right now’. Dat moeten we blijven doen!

To be continued…

Marc Calmeyn is psychiater psychotherapeut (praktijk ‘Lelieveld’ Loppem) en expert Hoge Gezondheidsraad. Koop via deze link zijn schrijven ‘Depressie is menselijk. Onze donkere kant anders belicht‘ (Pelckmans).

Lees ook Waarom een DSM-diangose ziek maakt?

Lees ook Aanbevelingen Hoge Gezondheidsraad DSM5 in een notendop.