20 maart 2021, een belangrijke dag! Een dag waarop zorgverstrekkers, zorggebruikers, ervaringsdeskundigen, lotgenoten- en familie-organisaties hun gedeelde bezorgdheid bundelen. In de Staten Generaal van de Geestelijke Gezondheid van 20 maart gaat de groep in gesprek met Wouter Beke Vlaams minister van Welzijn en met Frank Vandenbroucke Federaal minister van gezondheid.

Een dag waarop politici verontwaardiging krijgen gepresenteerd.

Koen Lowet, Kirsten Catthoor, Ruud Van Winkel en Els Nys brachten de resultaten van de werkgroepen naar voren. Vier pijnpunten, die twee jaar geleden werden opgestart, terdege werden onderzocht en resulteren in een concreet ‘wat is er nodig?’ rubriek.

• impact financieringsmechanismen
• arm maakt ziek, ziek maakt arm
• kloof tussen kinder – en volwassen psychiatrie
• wachttijden

Hier vind je de output SGGG21: alle documenten horend bij de Staten-Generaal van 2021.

Bijzonder goed werk geleverd. Resultaten waaraan de ministers niet kunnen voorbij gaan. Zo sprak Frank Vandenbroucke zich meermaals uit over de financiering die ter beschikking zal worden gesteld èn herhaalde hij ‘er zal meer nodig zijn dan dat’.

Meer van hetzelfde zal niet genoeg zijn.

Precies daar ontstaat een gemiste kans. In het algemeen blijft men de nadruk leggen op het cementeren van spleten, het dichten van kloven, het vullen van putten, het rechttrekken van onregelmatigheden. Terecht. Ontegensprekelijk noodzakelijk en deze keer onderbouwd en gestaafd. Well done! Tegelijkertijd inzetten op preventie blijft op de achtergrond. Je voelt dat het er zit, dat de neuzen in dezelfde richting staan, maar de juiste vocabulaire, concrete bewoordingen blijven uit. Het verschuiven van de manier waarop er collectief wordt gedacht over psychisch lijden, als onderdeel van ieders levensloop, komt niet tot leven.

Preventie blijft vaag.

Iedereen is er mee akkoord dat meer financiële middelen storten in een systeem dat niet optimaal functioneert, maar een deel van de oplossing is. Maar hoe moet het dan wel?

• een nationale campagne waarin we massaal gesensibiliseerd worden rond mentaal welzijn, zoals de Bob-campagne?
• ouderschapsverlof en loopbaanonderbreking aanvullen met een psychische welzijnsperiode?
• scholen vanaf de kleuterklas vakjargon aanbieden zodat we allemaal doorheen ons leven makkelijker kunnen praten over mentaal welzijn?
• integreren van doelstellingen rond mentaal welzijn in de eindtermen van jongeren?
• mentaal welzijn en mentale hygiëne op dezelfde manier laten klinken als fysiek welzijn en fysische hygiëne?
• familie en mantelverzorgers hun expertise aanboren?

Concrete acties die er toe leiden dat we het eindelijk normaal vinden als iemand uitvalt met een gebroken been of een depressie. Een algemeen denken waarin kinderen zich niet meer hoeven schamen als mama, papa, broer of zus tijdelijk is opgenomen in de psychiatrie.

Omdenken

Daar valt een wereld te winnen. Laten we ‘omdenken’. Een mooie term die de laatste tijd meer en meer gebruikt wordt en die haarfijn weergeeft wat miste op de Staten-Generaal. Omdenken zal ervoor zorgen dat minder mensen de GGZ nodig zullen hebben, waardoor de mensen die tijdelijk echt alle hulp kunnen gebruiken, wel aan bod komen en door de beste hulpverleners worden bijgestaan.

De Staten-Generaal brengt alleszins één solide stem en dat is goed. Ze beweegt de politiek en dat is niets te vroeg. Haar betrachting zit in de juiste richting en dat schept hoop voor een volgende editie, waarin ze twee nieuwe thema’s toevoegen; aandacht voor kinderen en jongeren en aandacht voor familie.

Staten-Generaal mag volgende keer nog meer stoute schoenen aantrekken. Er is nu geen weg meer terug.

---