Eleanor Longden was, net als alle andere studenten, op weg naar de universiteit vol beloftes en zonder zorgen. Totdat de stemmen in haar hoofd begonnen te spreken. Aanvankelijk onschuldig, werden deze interne vertellers steeds antagonistischer en dictatorialer, waardoor haar leven in een levende nachtmerrie veranderde.
Longden kreeg de diagnose schizofrenie, werd opgenomen en gedrogeerd, en werd afgedankt door een systeem dat niet wist hoe het haar moest helpen.
Longden vertelt het ontroerende verhaal van haar jarenlange reis terug naar geestelijke gezondheid, en maakt duidelijk dat ze door te leren luisteren naar haar stemmen kon overleven.
